سنجش منابع تاریخی شاهنامه در پادشاهی خسرو انوشیروان-فایل PDF

[در پادشاهی خسرو انوشیروان]

تاکنون پژوهش دربارۀ شاهنامۀ فردوسی به سبب جایگاه آن به عنوان یک شاهکار ادبی و حماسی در ایران و جهان، بیشتر در حوزۀ ادبیات صورت پذیرفته است اما مطالعات اولیۀ نگارنده که از سال 1386 در چند مقاله به تدریج منتشر گردید نشان‌ داد که پادشاهی خسروانوشیروان در شاهنامه با بیش از 4500 بیت (تقریباً یک‌یازدهم کل سروده‌های فردوسی) در مقایسه با متون تاریخی اوایل دورۀ اسلامی دربردارندۀ گزارشهای بسیار با ارزش و گاه معتبرتر است و در پی آن این فرضیه به طور جدّی مطرح گردید که فردوسی به منبع خاصی (احتمالاًً کتاب الکارنامج فی سیرة انوشروان) دسترسی یافته بود و افزون بر استفاده از شاهنامۀ ابومنصوری، با استفاده از آن نیز شرح پادشاهی خسروانوشیروان را در شاهنامه تکمیل کرده است. کتاب حاضر ضمن بررسی این فرضیه به تبیین منابع خاص تاریخ پادشاهی خسروانوشیروان درمتون اوایل دورۀ اسلامی به‌ویژه  نهایۀ الارب، اخبار الطوال و تجارب ‌الامم پرداخته است.