غزل‌های باقر خرده کاشانیمحصول دانلودیGhazal Koedeh Kashani

باقرِ خرده‌ از شاعران توانا و خوش‌نویسانِ زبردستِ کاشان در سده‌هایِ دهم و یازدهم است. جز شاعری و خوش‌نویسی، در دانش تجوید و قرائتِ قرآن نیز ورزیده بوده. در جوانی به نقطویان می‌گرود و به همین گناه به زندان می‌افتد. پس از رهایی، ‌دوسه سالی به خراسان و عراق می‌رود. سپس به هندوستان می‌کوچد و سرانجام در سال 1038 در برهان‌پورِ هند از جهان می‌رود و همان‌جا به خاک سپرده می‌شود.

شیوۀ شاعریِ باقر همان «طرزِ تازه‌ای» است که سپس‌ها سبکِ هندی نام گرفت، شیوه‌ای که با بابافغانی فرایندِ رو به رواجی پیش گرفت و با ثنایی، عرفی، نظیری  و… پیش‌تر رفت و سرانجام با کلیم و صائب به اوج رسید. باقر از حلقه‌هایِ برجستۀ این زنجیره است که زمینه‌ را برایِ پدیدآمدنِ کلیم و صائب آماده ساخت. از سویِ دیگر، شیوۀ شاعرانی چون او پلِ پیوندی میانِ سبکِ عراقی و شاخۀ ایرانیِ سبکِ هندی است. در غزل‌هایِ باقر، هم جلوه‌هایی دیده می‌شود از آن‌چه پیش‌ترها در غزلِ حافظ برجستگی داشت و هم جلوه‌هایی از آن‌چه سپس‌تر در غزلِ صائب برجستگی یافت.