مؤلف از بزرگترين مفسران قرآن و از علماى جامع العلوم ولايت خراسان در اواخر عهد تيمورى است. این اثر با سبکی متکلّف و نثری مسجع تفسيرى ادبى، عرفانى و حروفى شامل مقدمه ای در علوم قرآنی و تفسیر سوره حمد است. همچنین علاوه بر استفاده از اشعار و امثال نغز فارسی، تنها تفسيرى است كه از نظريه هاى حروفى و عددى بهره برده است. از جمله آثار اوست: تفسير مواهب عليّه، انوار سهيلى، روضةالشهداء، مخزن الانشاء و اخلاق محسنى.