رسائل خواجو(فارسی)-فایل PDF

[شمع و شمشیر، سراجیّه، شمس و سحاب، نمد و بوریا]

خواجوی کرمانی، کمال‌الدّین ابوالعطا، محمود بن علی بن محمود (689-750 ق)، مشهور به نخلبند شعرا، یکی از شاعران اثرگذار قرن هشتم است. پیوند شعر او با سعدی و نظامی و رابطۀ شعر حافظ با آثار او برای آشنایان شعر و ادب فارسی مسلّم و معروف است.از جملۀ آثار خواجو رسائل چهارگانۀ اوست: شمع و شمشیر، سراجیّه، شمس و سحاب و نمد و بوریا. این رساله‌ها نثری آراسته و آمیخته به نظم و از نوع مناظره‌های ادبی‌اند، و از نظر مایه‌های ادبی و فواید گوناگون زبانی، در مقایسه با آثار دیگران ویژگی و برجستگی ممتازی دارند. رسائل خواجو در سال 748 ق و در روزهای اقامت او در کرمان نوشته شده‌اند و نخستین بار است که با استفاده از دست‌نوشته‌های شناخته شده و دستیاب تصحیح و عرضه می‌شوند.