شماره پیاپی میراث مکتوب: 366
گروه: تاریخ و جغرافیا – 53
کتابشناسی:
- سلجوقنامه (فارسی)
ظهیرالدین نیشابوری (سدهٔ ششم هجری)
بهکوشش الکساندر مورتن
تهران: 1400- 227 ص/ قطع وزیری
شابک: 5-235-203-600-978
میراث مکتوب: 366
سلجوقنامه اثر ظهیرالدین نیشابوری اندکی پیش از انقراض سلسلۀ سلجوقی نگاشته شده و مأخذ اصلی تاریخنگاران فارسیزبان بعد از او در زمینۀ تاریخ سلجوقیان بهشمار میرود. از این رو باید این اثر را مهمترین منبع روایی فارسی برای آشنایی با تاریخ سلجوقیان دانست.
افزون بر اینکه این اثر از بیشتر منابع عمدۀ عربی نیز قدیمتر است.از ظهیرالدین نیشابوری آگاهی چندانی در دست نیست و تنها میدانیم که او این اثر را در حدود شصتسالگی و در دوران فرمانروایی طغرل (حکـ 429 ـ 455ق/ 1038 ـ 1063م) نگاشته و احتمالاً استادِ سلطان ارسلان و مسعود بوده است.