[شرحی بر قصيده تائیۀ کبرای ابن فارض در نظريه عشق الهی و مراحل مختلف سير و سلوک به شيوه تغزلی]
صائنالدّين علیبن محمد تركه اصفهانی (770 ـ 835 هـ . ق)
صائنالدین از نويسندگان ادبى است كه كوشيده است عرفان، اشراق، شريعت و كلام را به هم نزديك سازد و از اين نظر جزء زمينه سازان حكمت متعالى ملاصدرا محسوب میشود. وی افكار حروفى، گرايشهاى شيعى و رويكردی خاص به كاربرد مجازى زبان در قلمرو رمز و تأويل داشته است. این كتاب در شرح قصيده تائيه كبراى ابن فارض مصرى (در گذشته 632 ﻫ .) نوشته شده است. اصل قصيده ابن فارض، نظرية عشق الهى و مراحل مختلف سلوك را به شيوة تغزلى و در قالب ماجراهاى عاشقانه ميان عاشق و معشوق بيان ميدارد و صائنالدين در شرح آن، تجلّى عشق را در تمام عالم آفرينش تفسير مىكند.