علىنامه منظومهاى شيعى و بازمانده از سده پنجم هجرى است كه شاعرى به نام يا تخلّص «ربيع» آن را در سال 482 ه . سروده است. از سراينده آگاهى زيادى در دست نيست. وى در سال 420 ه . زاده شده و اين منظومه را احتمالا در خراسان سروده و به علىبن طاهر عريضى، حاكم سبزوار تقديم كرده است.منظومه حماسى علىنامه در دو دفتر فراهم آمده و سراينده ماجراهاى جنگ جمل و صفّين را در اين دو دفتر به نظم كشيده است.
اين اثر هم از نظر تاريخ شعر فارسى و حماسى و هم از نظر تاريخ شعر شيعى و حماسههاى شيعى و تاريخى ارزش و اهميت زيادى دارد و مىتواند از جنبههاى گوناگون مورد توجه پژوهشگران قرار گيرد