این کتاب تحلیل و بررسی یکی از شیواترین تفسیرهای عرفانی به زبان فارسی، تفسیر کشفالاسرار و عدةالابرار رشیدالدین میبدی، مفسر قرن ششم هجری است و به طور عمده جنبه هرمنوتیکی یا روش خاص تفسیری – تأویلی و صوفیانه قرآن را از دیدگاه رشیدالدین میبدی مورد بررسی قرار میدهد.
هدف نویسنده پرداختن به دو جنبه هرمنوتیک و آموزههای قرآنی و تأثیر متقابل این دو در نوشتن تفسیری عرفانی بر قرآن است و به پیوند میان آیات قرآنی، تجربه عرفانی و زبان تفسیر توجه خاصی دارد. وی در این اثر در کنار قرآن و بهرهگیری از سخنان صوفیان، به احادیث نیز استناد میجوید و میکوشد نشان دهد که چگونه میبدی از اسرار باطنی قرآن پرده برداشته و حقایق عرفانی آن را کشف کرده است.
متن انگلیسی این کتاب در بیست و پنجمین دورة کتاب سال جمهوری اسلامی ایران در سال 1386 ش. موفق به دریافت جایزة بهترین کتاب خارجی سال شد.