زیج یمینی

 زیج یمینی نگاشتۀ محمد بن علی بن مالک بن ابی نصر حقایقی در سال 511 ق. به بهرام شاه، نوۀ سلطان محمود غزنوی، تقدیم شده‌است. این اثر پس از زیج مفرد (سدۀ 5 هجری) دومین زیج شناخته­شدۀ فارسی از لحاظ قدمت است. تصحیح این اثر بر اساس دو نسخۀ موجود در مجارستان و بلغارستان انجام شده‌است. این نخستین زیج فارسی است که متن کامل ویراستۀ آن منتشر می‌شود. مؤلف زیج خود را بر پایۀ زیج بتانی نگاشته و در تألیف آن از آثار مهمی چون مجسطی بطلمیوس و قانون مسعودی ابوریحان بیرونی بهره گرفته‌ و هدفش تهیۀ رساله‌ای جامع و قابل استفادۀ همگان بوده‌است. این زیج علاوه بر مطالب مرتبط با نجوم و گاهشماری، شامل اطلاعات ارزشمندی دربارۀ  تاریخ غزنویان نیز هست.