تقابل فکری فاطمیان با مخالفانمحصول فیزیکی

زمانی که خلافت فاطمی(297-567 ق)در مغرب اسلامی سر برآورد، جهان اسلام تحت لوای خلافت عباسی(132-656 ق) قرار داشت. ظهور فاطمیان که تنها خود را برای ولایت امری مسلمین برحق می­دانستند و در تلاش بودند تا به این حق جامۀ عمل پوشانده وآن را محقق سازند، خلافت عباسی را برای زمین­گیرکردن این رقیب به تکاپو انداخت؛به ویژه پس از آنکه فاطمیان با تصرف مصر در سال ۳۵۸ ق و پیشروی به سمت شرق، به مرکز خلافت عباسی نزدیکتر شدند و مناطق مهمی چون مکه و مدینه را نیز به تابعیت خود درآوردند. ترس از سرایت این قدرت به دیگر قلمروهای اسلامی و موفقیت آنان در تصاحب مسند ولایت و خلافت عالم اسلام به­ویژه ترویج عقاید و اندیشه­های دینی آنان، موجب شد تا مخالفان فاطمیان و در رأس آنان عباسیان به طرق مختلف سیاسی، نظامی و فرهنگی به مقابله با آنان بپردازند. عدم موفقیت عباسیان در براندازی فاطمیان از طریق جنگ سخت، موجب راه اندازی موج تبلیغاتی برضد جامعۀ اسماعیلیان شد که خلافت فاطمی در رأس آن قرار داشت. اندیشمندان جامعۀ اهل سنت، ازجمله علما، فقها و ملل ونحل نویسان تحت حمایت دولتمردان و سیاستمداران عباسی و حامیانشان به همراه برخی از بزرگان فرق شیعی تصویری منفی، مخدوش و هراسان گیز از این فرقه و به تبع از خلافت فاطمی در اذهان عموم جامعۀ اسلامی ایجاد کرده و بدین ترتیب کوشیدند روند گسترش و پذیرش این قدرت جدید را از جانب عامۀ مسلمین کند نمایند.